Handen werden geschud, hapjes gingen rond, drankje in de hand en hartjes werden beschreven en geplakt. Op de kist.
Opa was overleden en hij wilde dat er een feestje gevierd zou worden.

Ik stel mijzelf zoveel vragen: hoe je er nu uit zou zien, wat je leuk zou vinden, hoe je stem klinkt …Vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen.

Ik moet de ouders bellen om een afspraak te maken om kennis te maken en te praten over wat ik voor hen kan betekenen als Afscheidsfotograaf.

Een week geleden werd ik in het staartje van mijn vakantie gebeld door Max. Leoni en hij hadden een kindje verloren en wilden graag foto’s laten maken.

Onlangs werd ik op een ochtend gebeld door Renée Brouwer met de vraag of ik wat wilde vertellen over mijn vak Afscheidsfotograaf.

Ik heb een missie!! Namelijk: Afscheidsfotografie net zo vanzelfsprekend te laten zijn als de fotografie van een bruiloft.

Ik kan me nog zo goed herinneren dat op een maandag ochtend mijn telefoon ging.
“Renee, ik ben zo blij dat je er zaterdag was, ik kan me er helemaal niks meer van herinneren…”