Een rouwalbum
Helpt te praten over wanneer je de woorden niet kunt vinden
Helpt te delen met hen die niet aanwezig konden zijn
Helpt beelden te vormen die je was vergeten
Fotografie houdt de herinnering in leven
Je kunt er altijd voor kiezen om er nooit naar te kijken. Maar nooit meer voor kiezen om ze te maken.
Deze dagen na overlijden van een dierbare staan in het teken van loslaten, terwijl je het samenzijn voor altijd wil vast houden.
De dag van het afscheid gaat vaak in een roes voorbij doordat je erg bezig bent met je verdriet en emoties onder controle te houden. Hierdoor krijg je vele kleine en grote intense momenten mogelijk niet mee.
Na de uitvaart begint de rouw pas echt en iedereen doet dit op zijn eigen manier en eigen tempo. Foto’s kunnen helpend zijn bij het tastbaar maken van je herinneringen.
Foto’s helpen je een beeld te geven van de dag. Er worden dingen zichtbaar die je vergeten was of niet hebt gezien. Foto’s zijn voor kinderen een tastbaar beeld voor later.
Afwezigen kunnen zien hoe de dag van het afscheid was.
Beelden zeggen meer dan woorden.
De dag van de uitvaart zie ik vaak als een dag vol liefde: met zorg voorbereid, waar herinneringen worden gedeeld. De glimlach die ik veel in een dienst zie probeer ik vast te leggen, want er waren ook zeker mooie momenten, waar met warmte aan terug gedacht kan worden.
Deze afscheidsreportage ondersteunt jou en je naasten bij het rouwproces. Nu, maar ook de komende jaren, ieder op zijn eigen moment.
Door dit voor je vast te leggen zorg ik voor een tastbare herinnering van dit dierbare moment.
Oldenhof
Een mooie persoonlijke uitvaart op Heidepol. Een natuurbegraafplaats bij Arnhem waar de natuur zich blijft doorontwikkelen. Hierdoor vervagen de contouren in de tijd en gaat het graf geleidelijk op in de natuur.
De familie dichte samen het graf met rituelen tot het laatste moment.
Na afloop van de uitvaart werd er een borrel gedronken en het leven gevierd, Het was mooi weer, broodjes kroket werden gegeten, herinneringen gedeeld met een lach en een traan en de kleinkinderen speelden met elkaar.
Wat Koen schreef: “Wat een waanzinnig mooie foto! Heel erg dank hiervoor. Ik ben echt heel erg blij dat jij dit voor ons zo prachtig, treffend hebt vastgelegd. De sfeer spat er van af, klopt helemaal. In herinnering romantiseer ik die dag toch een beetje, maak ik het toch mooier dan dat het in werkelijkheid was, maar met deze foto’s klopt het weer helemaal, precies zo mooi als de herinnering. ik heb van de foto’s een fotoboek gemaakt. Iedere keer dat we (de kinderen) op bezoek gaan bij de partner van mijn moeder nemen we samen het boek door. Het is een belangrijk document. Zelf bekijk ik ze regelmatig op tussenmomentjes. Heerlijk om af en toe even in te zwelgen. Ze zijn erg mooi, vooral die laatste foto van de spelende kids in het veld is me erg dierbaar en een goede reflectie van de sfeer.”
Karin
Pura Vida
Karin was 32 toen ze overleed.
Een prachtig linten ritueel met haar hartsvriendinnen: er werden gekleurde linten om de polsen van Karin geknoopt, die vanuit de kist over teksten werden gelegd. De vriendinnen knipten tijdens de ceremonie de linten door en bonden ze bij elkaar om de polsen, een voortdurende vriendschap en liefde.
Pura Vida, dat was het levensmotto van Karin. Een dag niet oprecht gelachen is een dag niet geleefd.
Marloes:
“Op de foto waarbij ik het lint doorknipte was ik heel emotioneel. Het lint bij Karin om haar pols doen was fijn, we hebben nog geproost met lint om het wijnglas heen en gelachen met een stille Karin heel dichtbij. Als ik in het kapelletje waar ze lag opgebaard was hield ik dat lint ook vast en waren wij nog sterker verbonden.
Het doorknippen was heel moeilijk en emotioneel. Ik was dmv het lint nooit van haar gescheiden en het voelde alsof ik haar los moest laten en wij ieder onze eigen reis gingen maken. Het lint heb ik heel lang dichtbij mij gehad in mijn kamer. Nu zit het lint om ons fotoalbum van onze gezamenlijke reis naar Azië (Thailand/ Laos). Ze is voor altijd in mijn hart, daar kan geen ziekte tegenop.”
“Het was een verdrietige, mooie onvergetelijke dag! Wat een mooie foto’s heb je gemaakt, het biedt me troost om te weten
dat er zoveel ook mooie momenten zijn vastgelegd, bedankt!”
“Voelt als een eer dat andere mensen hier wat aan kunnen hebben en er meer openheid komt over rituelen en fotografie tijdens afscheidsdiensten. Hoe mooi heb je dit vastgelegd, echt vakwerk, mooi, persoonlijk en pure foto’s!!!!!”
Afscheid van mijn moeder
Leonie:
“Binnen een week moesten wij afscheid nemen van mijn moeder. Het ging allemaal zo snel, te snel. Gelukkig wees onze uitvaartleidster ons op Renee; iemand die heel integer prachtige foto’s kon schieten om achteraf troost uit te kunnen halen. En zo was het precies. Renee voelde meteen vertrouwd aan. Ik zie haar nog zitten in de woonkamer, vriendelijk, rustig maar nadrukkelijk aanwezig op de achtergrond. In de kerk, op de begraafplaats; we hadden amper door dat ze er was. Maar achteraf wel degelijk: alle kleine details en momenten van waarde waren door haar vastgelegd.
En wat voelt het goed, dat we die herinneringen nu voor altijd kunnen koesteren. In het bijzonder ook voor mijn kinderen, die nog jong waren, en er later misschien weinig herinnering aan hebben.
Kortom, sindsdien zal ik altijd een afscheidsfotografe aanbevelen, en Renee in het bijzonder!”
Baby Dex
Christa:
“Wat zijn wij blij dat we met Renée kennis hebben mogen maken op wij denken wel de meest moeilijke periode in ons leven om afscheid te moeten nemen van ons lieve zoontje. Nu 1 1/2 jaar verder kijken wij nog vol trots naar de foto’s die we wel hebben, om de herinnering toch iets tastbaarder te maken. De andere kinderen kijken nog steeds vol liefde naar de foto’s. Daardoor is Dex altijd bij ons, niet alleen in ons hart maar ook nog met de foto’s. Onze ervaring met Renée is daardoor ook zeer dierbaar, ze was erbij op de dag dat hij stil geboren werd en de dag dat wij hem weg moesten brengen maar haar aanwezigheid viel eigenlijk niet op en we zijn blij dat we het gedaan hebben.”
