Worst case scenario

Worst case scenario

Ik moet de ouders bellen om een afspraak te maken om kennis te maken en te praten over wat ik voor hen kan betekenen als Afscheidsfotograaf. Ik zie er tegen op, tik het nummer op mijn mobiel in, leg mn telefoon weg en ga een suf spelletje doen. Spanning. Uitstelgedrag.
Kom op Renee, je zou om 11:00 bellen.
Diep ademhalen, nog even m’n aantekeningen en namen controleren voor ik bel, want ik wil geen fouten maken.

…“Met Ton”
“Dag, met Renee, ik ben Afscheidsfotograaf. Ik heb uw nummer van Marinka. …”
“…”
“Sorry, ik weet niet wat ik moet zeggen, gecondoleerd volstaat bijna niet…”
“Dat is het zeker, het is een nachtmerrie, worst case scenario…”

Daarna gaat het gesprek vanzelf. Ik hoor een warme, zachte stem, we maken een afspraak en na : “Fijn dat je komt fotograferen” hang ik op.

Ik sta bij de voordeur van het Afscheidshuis en voel dat mijn lichaam verandert: mijn ademhaling, het gevoel van een knoop in mijn maag, tintelingen in mijn benen.
Wie ben ik, om in dit grote verdriet aanwezig te zijn…
We maken kennis, geven elkaar een hand, kijken elkaar aan. Ik heb de tijd voor hen en zeg dit ook.
Ik luister naar wat er allemaal wordt verteld, het komt bij me binnen. Het gesprek ontlaadt, het is fijn, warm, vol mooie woorden, vol liefde. Ik ken hun zoon niet, maar leer hem een klein beetje kennen en voel de warmte en de trots van de ouders.
We nemen afscheid met een warme, intense knuffel.

“We gaan er een mooi afscheid van maken, dit is het laatste wat voor hem en onszelf met hem kunnen doen. Het gaat helemaal worden zoals het bij hem past.”
“Ik ga voor jullie een prachtige reportage maken, precies zoals het is, waar jullie met warmte en liefde naar terug kunnen kijken”
“We hebben alle vertrouwen in je…”

Ik blijf achter in de woonkamer. Op een tafeltje staat een mooie schaal met een Amaryllis bol er in. Hij zal straks trots bloeien.
Ik zal er op de dag van de uitvaart ook een foto van maken: hij hoort bij dit jaargetijde en nu ook bij deze familie.
En dat is wie ik ben: de Afscheidsfotograaf die naast het verdriet ook de liefde die wordt gedeeld en de talloze ogenschijnlijk onbelangrijke details zichtbaar maakt.

Details die vanaf nu een diepere betekenis zullen krijgen.
Ook voor mij.

Vorig bericht
Amara-Sky, Hemelse dochter
Volgend bericht
Until we meet again

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Fill out this field
Fill out this field
Geef een geldig e-mailadres op.
Je moet de voorwaarden accepteren voordat je het bericht kunt verzenden.

Menu